Podróż

 Ina

Po naszych wizjach już wiedziałyśmy, co musimy zrobić, więc czas mijał szybko.

Następnego dnia zaczęłyśmy szkolenie. Przede wszystkim chodziło o naukę współpracy. Perse wymyślał jakieś sytuacje, a my miałyśmy - nie kłócąc się - sprostać im. Uczył nas też podstaw magii, bo jak się okazało każdy Zaklinacz ma specyficzne umiejętności, które musi wypracować sam.

Pod koniec tygodnia smoki były wzrostu dużych koni, wtedy Perse nie wiadomo skąd, przyniósł dwa, idealnie dopasowane siodła, i zaczęła się nauka latania. Szczerze? Na początku nam obu szło marnie, ale to nie trwało dłużej niż dwa dni. A to wszystko dzięki możliwości komunikacji myślami. Po upływie tygodnia wraz z Will robiłyśmy na Imbolc i Mitsuke skomplikowane figury i każda wiedziała, co w danej sytuacji ma zrobić.

Próbowałam też wyciągnąć z Perse informację na temat jego smoka, ale to nic nie dawało. Za każdym razem, gdy delikatnie kierowałam rozmowę na ten temat, on jakimś cudem potrafił ją pokierować na jeszcze inny temat.

I do tego zmieniłam się, tak zewnętrznie jak i wewnętrznie. Moje włosy straciły farbowany blond i na powrót stały się czarne, choć czasem miałam wrażenie, że mają zielony połysk. Rysy mojej twarzy stały się bardziej delikatne i eteryczne, nawet blizny zaczęły znikać. Z kolei wewnętrzne zmiany to uspokojenie się i mniejsza kłótliwość. Zaczęłam się też bardziej integrować z przyrodą, ale to nie znaczy, że gdzieś siadałam i całymi dniami nic nie robiłam. Nie, ja chodziłam po drzewach, uczyłam się naśladować ptactwo, łowiłam ryby...

Aż pewnego dnia, wraz z Will zadecydowałyśmy, że pora rozpocząć wędrówkę do Imustrytu. Powiedziałyśmy o tym Perse'mu, który wcale nie wydawał się zdziwiony. Po długich rozważaniach, doszliśmy do wniosku, że smoczyce nie uniosą dwóch osób przez całą drogę, dlatego przez pół drogi Perse będzie leciał ze mną, a drugie pół z Will. Spakowaliśmy potrzebne rzeczy i nazajutrz ranem zaczęliśmy naszą podróż.

* * *

-Jasna cholera! - usłyszałam za sobą krzyk Will. Perse leciał teraz ze mną, i też spojrzał w tamtą stronę.

-Co się stało? - krzyknął.

-Mam uszy! - odkrzyknęła zakrywając dłońmi boki  głowy.

-Will, a oprócz tego wszystko gra? - Perse chichotał cicho.

-Nie o to chodzi! Ja mam takie uszy jak ty!

Podleciała bliżej i zademonstrowała nam piękne uszka. Które faktycznie były długie i szpiczaste! Przestraszyłam się i zaczęłam w pośpiechu macać swoje uszy.

-Szlag by to...! Ja też! - odkrzyknęłam, po czym zaczęłam się śmiać.

-Co cię niby tak bawi? - syknęła Will.

-Nie wiem, po prostu wiedziałam, że tak się musi stać. Jakoś od zawsze to przeczuwałam.

Perse najwyraźniej nie wiedział, o co nam chodzi. Ups... Zapomniałam, że nie powiedziałyśmy mu o naszych wizjach.... Mówi się trudno.

-No więc chodzi o to - zwróciłam się do Perse'go - że najprawdopodobniej jesteśmy pół-elfkami. A wyprawę do Imustrytu zaryzykowałyśmy, bo obie miałyśmy wizję, pięknej elfki przekonującej, że tam coś na nas czeka.

-Niemożliwe... niemożliwe... Tak szybko?! - wydukał elf.

-O co ci chodzi? - zapytała dalej zdenerwowana Will.

-O to, że to nie możliwe, żeby to nadeszło tak szybko. Nie zaczęłyście nawet szkolenia!

-Możesz nam, do cholery, wyjaśnić, o co chodzi? - wybuchła Złodziejka.

-O to, że nie jesteście gotowe!

I nic więcej nie udało nam się z niego wyciągnąć...Franca jedna, o co mu chodzi? Przecież zaczęłyśmy szkolenie, i to całkiem nieźle nam idzie... Szło.

* * *

Nie mieliśmy zamiaru lecieć nocą, więc wylądowaliśmy na jakiejś polanie. Rozpaliliśmy ognisko, zjedliśmy i ustaliliśmy, kto pierwszy stanie na warcie. Wypadło na mnie. Gdy oni już posnęli, ja oparłam się wygodnie o bok Imbolc i zaczęłam z nią rozmawiać.

Jak myślisz: kim my właściwie jesteśmy? - spytałam.

Elfkami, których rodzice bali się o nie, i dlatego postanowili je umieścić wśród ludzi i czarami do nich upodobnić.

Naprawdę tak sądzisz?

Tak moja księżniczko, a teraz się wycisz i mi powiedz, co słyszysz -  powiedziała zachęcając mnie do zabawy, dzięki której nie będę senna.

W ten sposób spędziłam całą swoją wartę, nie zastanawiając się nad znaczeniem jej słów.

Will

Pierwszy raz od dawna się wyspałam. Wstałam dużo przed czasem mojej warty, więc przeszłam się nad jezioro i obejrzałam zmiany na twarzy.

Włosy mi urosły, więc wyciągnęłam sztylet i je przycięłam na normalną długość, czyli trochę pod uszy. Wstążką związałam je tak, że kilka kosmyków opadało mi na twarz zakrywając kawałek tkaniny. Wyglądałam wtedy całkiem dobrze. A dawno się tak nie czesałam.

Skóra mi ściemniała, przez co moje białe blizny były jeszcze bardziej widoczne. I te uszy... Identyczne jak uszy Perse'a.

Właśnie. Perse... On jest ostatnio jakiś dziwny. Zupełnie tak, jakby nie chciał tego wyjazdu. I jeszcze tak na mnie patrzył...

Objęłam wartę. Mitsuko "odleciała" po paru minutach i zaczęła gadać przez sen. Opowiadała takie głupoty, że aż głowa boli. Że "księżniczki muszą wracać" i "ktoś zginie...". Miałam ochotę ją strzelić przez łeb, żeby się obudziła. Tylko, że ona jest podobnej natury do mnie i by mi oddała.

Udało mi się zapomnieć obudzić Perse'a na jego wartę. Oczywiście nie obyło się bez kazania, którego potulnie wysłuchałam. Ale elf zaliczył się do kolejnych osób, które mam zamiar ukatrupić. Czemu?

-Tym razem polecicie trzymając się łap smoka - zakomunikował. - Do Imustrytu zostały nam jeszcze ponad dwa dni drogi, więc nie mamy zbyt dużo czasu na ćwiczenia.

-Chyba cię coś w nocy ugryzło! - krzyknęłam.

-Gorzej niż ugryzło - dodała Ina.

-Nie pozwolę na to, żeby pierwsza lepsza przeszkoda was pokonała - westchną.

Ostatecznie się zgodziłyśmy. Było nawet zabawnie, kiedy dla zabawy puściłam Mitsuko. Mniej zabawnie, kiedy zrobiłam to któryś raz i wylądowałam w zimnej wodzie, bo Mitsu znudziła się zabawa. Dalej jechałam już na niej, i nie chciałam się zgodzić na takie głupoty.

Wieczór nadszedł szybko i niespodziewanie. Tym razem to Perse zabrał pierwszą wartę. I ja już dobrze wiem czemu... Mnie przypadła ostatnia. Ale i tak w nocy nie mogłam spać. Myślałam o następnym dniu. Jutro o tej porze mieliśmy znajdować się już pod miastem. I nie wydawało mi się, że to się dobrze skończy. Czemu?

Przeczucie...

Post poprawiony 16 III 2013